🐾 Međunarodni dan veterinarske medicine
Međunarodni dan veterinarske medicine se obeležava 9. decembra i osvetljava posvećenost i stručnost veterinara u zaštiti zdravlja i dobrobiti životinja, unapređenju javnog zdravlja veterinara i promovisanju pristupa jednog zdravlja za zdraviju planetu.
Istorijat brige o zdravlju životinja seže duboko u prošlost. Poznato je da tradicionalna kineska veterinarska medicina datira od 10 000 godina pre Hrista. Prema legendi, car Fusi je naučio postojeće primitivno kinesko društvo kako da pripitomljava životinje. Dalje, postoje istorijski podaci o veterinarskoj medicini u oblasti mediterana i Bliskog istoka, ali su zapisi iz te daleke istorije često nepotpuni i obično sastavljeni korišćenjem više izvora i prevoda sa starogrčkog, latinskog, arapskog i drugih jezika.
Sa početkom bronzanog doba, oko 3000 godina pre nove ere, čovek po imenu Urlugaledina, koji je živeo u regionu Mesopotamije je bio poznat kao stručnjak za lečenje životinja i smatra se „ocem veterinarske medicine“. Dalji razvoj veterinarske profesije se odvija u periodu od 1792. do 1750. godine pre nove ere, kada je vavilonski kralj Hamurabi proglasio “Hamurabijev zakonik” koji je jedan od najranijih i najpotpunijih pisanih zakonika kojim se određuju aspekti veterinarske delatnosti, uključujući i takse koje naplaćuju veterinari ali i novčane kazne za nesavestan rad.
Opšte je poznato da je moderno, institucionalizovano veterinarsko obrazovanje počelo kada je Klod Burželat osnovao Kraljevsku veterinarsku školu 1761. godine u Lionu u Francuskoj.
Međunarodni dan veterinarske medicine, koji se obeležava svake godine 9. decembra, prepoznaje i ceni vitalni rad veterinara širom sveta. Ovaj dan osvetljava važnu ulogu koju veterinari imaju, ne samo u očuvanju zdravlja i dobrobiti životinja, već i u očuvanju javnog zdravlja. Veterinari ne samo da brinu o našim kućnim ljubimcima već daju doprinos i učestvuju u revolucionarnim medicinskim istraživanjima od kojih imaju korist i životinje i ljudi. Veterinari neumorno rade na poboljšanju dobrobiti životinja i njihova stručnost je ključna u upravljanju problemima javnog zdravlja. Stručnost veterinara obuhvata širok spektar oblasti, od medicine skloništa i parazitologije do složenih oblasti kao što su epidemiologija zoonotskih bolesti i bezbednost hrane. Obeležavanje međunarodnog dana veterinarske medicine takođe ima ulogu da se pokaže zahvalnost veterinarskoj profesiji za njihov naporan rad i posvećenost i kako bi bila istaknuta važnost veterinarske medicine. To je poziv na akciju za bolju svest i podršku veterinarima širom sveta, prepoznajući njihov često neprimećen doprinos društvu.
Istorijat veterinarske medicine u Srbiji
Prvo udruženje veterinara je osnovano u Kraljevini Srbiji 1890. godine na zboru marvenih lekara Srbije održanom od 21. – 24. oktobra iste godine u Beogradu, u zgradi Srpskog poljoprivrednog društva, koji je sazvao okružni marveni lekar III klase Lazar Najdanović (1851.-1898.) iz Ćuprije. Po otvaranju zbora izabrano je predsedništvo u sastavu: Jovan Ekerović, predsednik, marveni lekar I klase u remontnom odseku Ministarstva vojnog i dva sekretara, Milivoje Jovanović, okružni marveni lekar III klase u Kruševcu i Jovan Aleksić, okružni marveni lekar II klase u Požarevcu.
Udruženje je osnovano u vreme vladavine Kralja Milana Obrenovića, u okviru vojne veterinarske službe pod imenom „Udruženje marvenih lekara kraljevine Srbije“. Udruženje je imalo za cilj da rešava stručna i naučna pitanja iz oblasti veterinarske medicine i stočarstva, odnosno da čuva narodno zdravlje i sprečava stočne zaraze.
Prvi Statut Udruženja marvenih lekara kraljevine Srbije usvojen je u Kragujevcu na zboru održanom od 12-13. decembra 1903. Doneta je potom odluka na sednici održanoj 27. Decembra 1903 o osnivanju časopisa Veterinarski glasnik koji je izlazio do 1911. godine, a njegovo ponovno štampanje i izdavanje je nastavljeno 1920. godine nakon balkanskih i Prvog svetskog rata.
1921. godine “Udruženje marvenih lekara kraljevine Srbije” prestaje da postoji pod ovim nazivom, jer se tada na Kongresu veterinara tadašnje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca spajanjem udruženja veterinara Srbije, Hrvatske, Slavonije, Dalmacije, Slovenije i Bosne iosniva “Jugoslovensko veterinarsko udruženje”, koje menja naziv 1949. godine u „Društvo veterinara i veterinarskih pomoćnika“.
1961. godine društvo menja naziv u „Savez društava veterinara i veterinarskih tehničara NR Srbije”, a potom „Društvo veterinara i veterinarskih tehničara NR Srbije”, kasnije SR Srbije, sve do 1993. godine kada se Statutom menja naziv u „Srpsko veterinarsko društvo“.
Od 20.10.2005. godine novim Zakonom o veterinarstvu, veterinari su ogranizovani u okviru “Veterinarske Komore Srbije“ (VKS), koja funkcioniše kao celina sa 28 Regionalnih odbora po geografskom položaju Republike Srbije. Regionalni odbori su posebni entiteti koji, prema Statutu VKS, uživaju autonomiju u realizaciji svojih aktivnosti, kroz usaglašen pristup sa ciljevima VKS i daju aktivan stručni doprinos radu komore.
